می نویسم سیزده. در فایل خودم، نوشته هایم اسم ندارند. نوشته هایم را به شماره می شناسم. سیزده، برایم نحس نیست. در آستان ِ تو ، همه اعداد مقدس ند. و این سیزدهمین نوشته ای است که در حال ثبت شدن است، از من به تو و برای ِ تو.
می دانی، از این که ساعت های زیادی در روز را با تو می گذرانم راضی ام. این فاصله دوری که هست باید یک طوری جبران شود. به عقیده ی من، نه برای گذشتن وقت و صرفن لذت. من به شناخت اعتقاد عجیبی دارم و فکر می کنم هر چه بیشتر با هم باشیم و وقت بگذرانیم و تجربه های مختلف داشته باشیم و حرف بزنیم، برایمان بهتر است. خوب است که حالا بدانیم که با هم چه رفتاری داشته باشیم، چه واکنش هایی نشان دهیم، چه چیزهایی دیگری را خوش حال می کند و چه چیزهایی ناراحتش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر