بارش عاطفه

زمان فسرده
تلخ
سرد
گردهای مرده بر زنده‌نمایان شهر؛
در انتظار باران رحمتی
انوار ظلمت شکن ِ مرحمتی
اما پی در پی مصیبتی
ناگاه نسیمی فرح‌بخش
زان میانهِ پر درد و دهشت
وزید
مردگی پرید
چشم تو به من خندید
باران نوازش سرانگشتت
بر سر عاطفه‌ام،
بارید
شاد شد هرچه که باید باشد
و درخشید
دلِ من؛
از پس ابرِ باهار
زندگی هم تابید
پایدارست کنون
مهر من و تو
غم از آن دور
شادی‌اش پابرجا.

فائز احیا
10 خردادماه 1391